Gece, bilinmeyendi, bu sebepten korkulurdu, el ayak çekilirdi, kuvveti dağlar kadardı, karşısında durmak imkansızdı, kapanırdı gözler, sessizlik alırdı gürültünün yerini..
Gecenin karanlığını ampul yakarak bozabileceğini sandı insanlar.. Yanıldılar!
O karanlık hep vardı, var olacaktı, kendi halinde ama güçlü, avını bekleyen bir hayvan gibi çöreklenecekti zamanı geldiğinde direnenlerin üzerine.. Uyku olarak!
Bilirsin, bazı insanları diğerlerinden daha çok sevebilme yetimiz var. Bazı kuşları da..
Filmleri, arabaları, şehirleri, içkileri,müzikleri, eşyaları vs.
Ve yine bilirsin daha çok sevdiğimiz şeylere yenik düşebiliriz. Ezberlediğimiz şarkılar diğerlerinden daha güzel gelebilir, tam tersi de olabilir.
Sana iyi gelen birinin yargıladığın pek çok yanı olduğunu da fark edebilirsin.Pişmanlığını hissederek dalabilirsin büyük kavgalara ve pes edebilirsin.
Bazen de beklemediğin anlarda cevabını kendin de bilmediğin sorulara karşılık gelir bazı insanlar, aynan olurlar.Sana tüm bildiklerini unuttururlar.
En onulmaz yaralarında bir miktar merhem ve sargı bezine dönüşürler. İçi tıklım tıklım bir mekana girdiğinizde en az gürültünün olduğu köşede yerini ayarlarlar.
Bunun keyfini çıkarmak lazım çoğu zaman, şikayet etmek nankörlük olur. Her gün farklı bir şarkının içini burkacak tınılarında dolanmak yerine, ezberlediğin şarkının bilindik satırlarında kalmak gerek..
Ben şeyden bahsediyordum aslında, geceden..
Ve şeyle devam ediyordum, uykuyla..
Nereden geldi bu şey konu..
Neyse bu şeylerle vaktinizi almadan ben şey edip gidiyorum.. Şeyle kalın anacım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder