Yazmaya başlayana kadar düşüncelerimden iki köprü, beş bina, bir rezidans, sekiz bungalov tasarladım halbuki mimar falan değilim. İnşa ettim, halbuki müteahhit değilim. Dış cepheyi bitirdikten sonra iç tasarımını da yaptım, halbuki iç mimar da değilim.
Bu şehirden kaçış biriktiriyorum. Epey oldu, biraz daha olsa koleksiyon haline gelecek. Halbuki koleksiyoner hiç değilim.
Neyse ki ne olmadığımı biliyorum.
Çocuklar ölüyor dünyada, kardeş çocuklar.. Ne kadar masumlar, ne kadar çaresiz..Siyasi şeylere kafam basmıyor, bu yüzden anlam aramak gereksiz hale geliyor.
Sen boykotunu yaparken devletin ticaretini yapıyorsa zaten anlamı yok hiçbir şeyin..
Yerin dibine batsın siyasetiniz demekten başka söz bulamıyorum.
Kaç hikaye dönüyor aynı anda kafamda..Kaç mücadele sürüyor bedenimde, kaç kere yenik düşüyorum hayata. Yeniden toparlanana kadar kaç zaman geçiyor, neler kaçırıyorum o zamanlarda..
Bıktım ben yaa..
Şimdi inşa ettiğim rezidansların birinde bir fincan kahve içtikten sonra yine kendi yaptığım köprünün birinden atıcam kendimi aşağıya!
Aşağıya da sert bir beton çizelim de paramparça olsun kafa, beyin!
Sinirlenmiş yine
YanıtlaSil