Yukarıdan bir ışık beklemenin dayanılmaz ağırlığı

Her şey çok hızlı değişiyor. Hem de akıl almaz bir şekilde, içimizde değişmeyen şeyler de var. Yine ikilem! 
Trafikteki kural gibi, ileriye gitmek zorundasın ama arkanı da kontrol etmelisin, sağa sola yalpalamak düzeni bozar, kararsız kalmak hata nedeni, bir yol seçmelisin. 

Sen, aslında farkındalığından ibaretsin. Özün bu. Seni kalıplara koymaya çalışıyorlar, bir şeylere benzetiyorlar. Biliyorsun, bu yüzden kanıyorsun acı içinde oturduğun kalıptan çıkarken. Ayağa kalkıp da silkelendiğin zaman kendinle yüzleşiyorsun, sorumluluk alma zamanı geliyor. Suçlu aramayı bırakıyorsun, kaçmıyorsun, gereken neyse onu yapıyorsun. 

Hayatındaki insanlar değişti, krediyle aldığın ilk araban değişti, ilk aşkın başkasıyla evlendi, bir bebek dünyaya getirdin, kocaman oldu, evinin eşyaları değişti, belki de evin değişti, başka mahallede veya başka şehirdesin. Ellerin değişti, saçının şekli..peki ya hislerin? 

Belki de korkmuyorsun artık küçük böceklerden, yalanlardan, ihanetlerden.. Ya da sevmiyorsun klasik müziği, bir zamanlar yana yakıla okuduğun kitaplar, gözyaşlarıyla izlediğin filmler etkilemiyor artık seni, eskisi kadar gitmiyorsun parklara, değiştin sen de! 

Değişmeyen ne peki? 

İnatçılığın, burnunun dikine gitmelerin, asiliğin, yufka yürekliliğin.. ne? 

Sıkıcısın!

Bu yüzden buradasın, hadi git yüzünü yıka şimdi.