Yaşamak istiyorum, inadına!
Düşünüyor var olamıyorum.
Sevişiyor aşık olamıyorum. Doğru olan olayları yanlış insanlarla, doğru olan
insanları yanlış zamanlarda yaşıyorum. Sevdiğim, ağladığım ve hatta kanadığım
her hatıra gün yüzüne çıkıyor. Çürüyorum. Biliyorum.
Bir gün birileri gelip diyecek
ki; “ pardon. “
Güleceğim bende.
Yazamadığımdan değil de,
yazmadığımdan yazamıyorum, kimse anlamak istemiyor.
Çünkü yazarsam, şarkılar çalmaya
başlayacak kafamda. Sesler çoğalacak, öldüreceğim kahramanlarımı birer birer
hikayelerimde.
Harfler gelecek, gözlerim dalacak
her gördüğü boşluğa. Bir nefretle
sarılacağım önümdeki sigaraya. Haykıracağım dünyaya adımı, ben de varım,
buradayım diye!
Bırakın beni, gideyim. Arabayı
alt sokağa parkettim, onu garaja çekeyim. Bu akşam bir kadınla buluşmam gerek,
O’nu unutmak için seviştiğim kadınlar listesine ekleyeceğim.
Herkesin ne kadar delirdiğini
biliyorum. Beni bırakın, ben toplarım
yarına kalmış sevgilerinizi ve yarım kalmış sözlerinizi. Sarhoş dillerden
fırlamış ''Seni asla bırakmayacağım''ları. Gündüzleri yerin dibine girmiş
utançlarınızı.
İşim ne sonuçta? Neyim
ki ben? Kimim?
Neden buradayım?-
" Hormonlar Sonuçtur" adlı öykümden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder